تصویر معروف شکیب احمد نظری و صمیم فیضی که در دسامبر ۲۰۲۱ توسط رسانههای جهانی منتشر شد، سالها به عنوان سند زندهای از سرکوب خبرنگاران و خفهکردن صدای حقیقت توسط گروه ترورستی طالبان شناخته میشود.

خبرگزاری پیشگو: امروز دوشنبه مورخ ۱۳ اسد ۱۴۰۴ خورشیدی که برابر است با ۴ اگوست ۲۰۲۵ میلادی: این تصویر، نمایشی عینی از بیرحمی و دشمنی عریان گروه ترورستی طالبان با آزادی بیان بود؛ رژیمی که با زبان تهدید، لوله تفنگ را جایگزین قلم و دوربین کرد.
اما امروز، تلخ تر از آن صحنه، خبر بازداشت شکیب احمد نظری در بند استخبارات گروه طالبان و فرار صمیم فیضی از کشور است. خبرنگارانی که روزگاری در برابر خشونت ایستادگی کردند و روایتگر رنج مردم بودند، اکنون قربانی همان ساختاری شده اند که رسواییاش را افشا میکردند. گروه طالبان نهتنها از تاریخ عبرت نگرفتهاند، بلکه با شدت و وقاحت بیشتری به سرکوب خبرنگاران ادامه میدهند.

طالبان، دشمن سرسخت حقیقتاند. برای آنان، هر صدای مستقل، هر دوربین بیطرف و هر قلم آزاده، تهدیدی وجودی است. آنان میدانند که قدرتشان نه بر مشروعیت، بلکه بر وحشت و اختناق بنا شده است. بنابراین هرگونه روزنهای برای بیان واقعیت را با بازداشت، شکنجه و ارعاب میبندند.
رفتار افراد گروه طالبان با خبرنگاران تنها یک رویکرد امنیتی نیست؛ این یک جنگ آشکار با آزادی بیان، آگاهی عمومی و شعور جمعی است. وقتی خبرنگاران به جرم انجام وظیفه حرفهایشان به سلولهای استخبارات کشانده میشوند، در واقع، جامعه به سمت تاریکی مطلق سوق داده میشود.
اما مسئولیت تنها بر دوش گروه ترورستی طالبان نیست. سکوت شرمآور رسانههای بینالمللی و نهادهای مدعی دفاع از حقوق بشر، و مدافع حقوق خبرنگاران به این ظلم مشروعیت ضمنی بخشیده است. چگونه است که تصویر شکیب در میانهی تهدید گروه طالبان بهسرعت جهانی شد، اما امروز که خود او در چنگال استخبارات این گروه قرار دارد و صمیم فیضی نیز از کشور فراری و در کشور دیگری در خفا با عالمی مشکلات اقتصادی بسر میبرد، صدای اعتراض به ندرت شنیده میشود؟

گروه طالبان باید بدانند که تاریخ این جنایات را فراموش نخواهد کرد. زندانیکردن خبرنگاران، نشانهی ضعف و هراس رژیمی است که خوب میداند حقیقت، سرانجام راه خود را خواهد گشود. همانگونه که عکس شکیب احمد نظری و صمیم فیضی سندی از چهرهی واقعی خشن گروه طالبان شد، امروز بازداشت شکیب نظری و فرار صمیم فیضی از کشور و در به در کشور های دیگر سندی عمیقتر از ورشکستگی اخلاقی و سیاسی این گروه است.
طالبان میتوانند خبرنگاران را زندانی کنند، اما نمیتوانند حقیقت را به بند بکشند.
شفقت نوری