کنفرانس کمیته صلح برای افغانستان در کشور شاهی هلند برگزار گردید

کنفرانس کمیته صلح امریکا برای افغانستان به روز دو شنبه در سالن کنفرانس هتل حیات در شهر آمستردام کشور هالند از ساعت 15:00 در باره راهکارهای صلح در افغانستان با حضور مسئولان کمیته صلح افغانستان که از ایالات متحده آمریکا حضور بهم رسانیده بودند برگزار گردید .

به گزارش خبرگزاری پیشگو، در این نشست فعالان اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی ، نمایندگان مراکز ، انجمن ها و نهادهای اجتماعی و مدنی افغانستان شامل کشور های هلند و چندین کشور های مختلف اروپایی اشتراک داشتند.

کنفرانس با به خوانش گرفتن مقدمه توسط فرید سیاووش فعال اجتماعی و نویسنده اهل افغانستان آغاز گردید.

سپس آقای داود محمودی میزبان نشست مذکور و مسئول روند آمستردام ، به شرکت کنندگان خصوصا به میهمانان ویژه کمیته صلح که از ایالات متحده آمریکا حضور یافته بودند، خوش آمدید و خیر مقدم گفت .
وی اضافه نموده گفت که اعضای رهبری کمیته صلح افغانستان ، با پیشنهادات مشخص برای صلح در افغانستان به کشور هلند حضور بهم رسانیده اند که امیدوارم در این راه موفق باشند .

در ادامه جناب یونس فرمان یکی از اعضای کمیته صلح مقیم آلمان و عضو انجمن حقوقدانان افغانستان در اروپا ، اعضای کمیته صلح افغانستان که در کنفرانس حضور دارند را کامل تر معرفی نمود و توضیحاتی در مورد برنامه ها و اهداف و فعالیتهای کمیته صلح ارائه نمود .

گردانندگان این کنفرانس هریک ايام الدین ايام مسئول کمیته صلح ، جناب نادر آتش مشاور ارشد ، جناب حبیب زی کمیته فرهنگی ، جناب عبادی بخش صحی ، جناب مستور عضو کمیته از آلمان، خانم مستور عضو کمیته از آلمان شکرت نموده بودند

سپس جناب ايام الدین ايام مسئول کمیته صلح افغانستان مقیم آمریکا به ایراد سخن پرداخت و گفت که از سالهاست برای صلح افغانستان فعالیت دارد و در راه رسیدن به صلح در کشور تلاش‌های زیادی نموده است. ما در این سه سال با بسیاری از بزرگان ، شخصیت‌ها و رهبران احزاب و جریانات سیاسی و اجتماعی و افراد تحصیلکرده و نخبه‌گان دیدار و صحبت های داشته ایم و دو عامل مهم گمشده است : یکی احترام و دیگری اعتماد . احترام به خود و دیگران و اعتماد به یکدیگر ازبین رفته است .

کمیته صلح افغانستان مقیم ایالات متحده امریکا اساسنامه مشخص خود را داشته و ثبت و راجستر شده امریکا نیز میباشد که ۲۱ نفر عضو دارد ، تلاش‌های وسیع برای پیشبرد صلح برای افغانستان مینماید. گرچه ما در رسانه ها فعالیت های چندانی نداریم اما کار و قعالیت هایما با مردم است و ما برای خود چیزی نمی خواهیم و طرفداری هیچ شخص و گروهی را نیز نمینمایم، ما اشخاص شایسته را در جامعه پیدا می کنیم ، وقتیکه پدران ما کشور را سالم بدست ما سپردند ما هم باید به نسل بعد چنان بسپاریم .
متقین هستیم که در افعانستان صلح را می‌توانیم بیاوریم و بهمین دلیل کمیته صلح را ایجاد کردیم، اعضای بورد می دانند که درد در کجاست؟ در افغانستان کدام دستها کار می‌کنند؟ در جهت پیشبرد صلح تماسها و نامه ها به جریان‌ها، کانگرس ایالات متحده ، دولت و جاهای دیگر ننیز نگاشته ایم .

سوال اینجاست ؛ صلح چگونه بوجود می آید؟ از کجا شروع کنیم؟

ما طرح برای یک دولت انتقالی داریم تا چگونه بتوانیم منازعه ختم نمایم؟ باید راهکار ساخته شود .
طرح کمیته صلح شامل ترکیب دوره انتقالی از نمایندگان ۳ بخش است: نمایندگان از طرف طالبان از هر ولایت یک نفر – نمایندگان از طرف مخالفان از هر ولایت یک نفر – نمایندگان از سوی سازمان ملل متحد از هر ولایت یک نفر انتخاب گردد .

یعنی ۳۴ نفر از هر طرف که مجموع ۱۰۲ نفر می‌شوند،
بعلاوه یک نفر که مجموع کل ۱۰۳ نفر میگردد که شورای انتقالی را تشکیل خواهند داد.

البته در تشکیل شورای انتقالی نفوس ولایت ها و ترکیب قومی در نظر گرفته می‌شود و تعداد نمایندگان می‌تواند تغییر کند و بیشتر نقش شهروندان خواند بود.

این طرح ابتدایی است و در کمیت و کیفیت آن می‌توان تبادل نظر صورت بگیرد.
شورای انتقالی رئیس دولت و رئیس قضا را تعیین می کند و برای یک دوره بعنوان شورا باقی می مانند. در این شورا ترکیب قومی رعایت گردیده و مشارکت ملی و فراگیر بوجود می آید.

حکومت متخصص باید بوجود بیاید که کار به اهل کار سپرده شود البته ممکن در این طرح تغییراتی خاصی بوجود بیاید و این پیشنهاد است و ما آمده‌ایم تا نظرات نخبگان و صاحب نظران و قعالین حقوق زنان را بشنویم.

بعد از آن جناب یونس فرمان در صحبت کوتاهی گفت که قانون اساسی سابق تعدیل خواهد شد. اگر جنگ نمی‌خواهیم و صلح می خواهیم باید با طرف مقابل نیز صحبت کنیم.
توافق نامه دوحه فقرات عمل شده دارد و بعضی فقرات دیگر عملی نشده است که باید تلاش در عملی نمودن آن صورت بگیرد.
سپس جناب عبادی در سخنان کوتاهی ‌بر همکاری و هماهنگی در شکل گیری پروسه صلح تاکید کرد.

در بخش پرسش و پاسخ خانم سانگه صدیقی پرسید : صلح شما صلح سیاسی است . در مورد صلح اجتماعی نظر شما چیست ؟ چه اولویتها و المنتها نیاز است ؟ صلح سیاسی یک پروسه دارد ، ایجاد اعتماد است. چگونه به سمت طالبان می روید و چگونه طرفها سهیم شوند؟ مخالفان هم پراکنده هستند و انسجام ندارند ، انتخاب افراد از هر ولایت چگونه میشود؟

پاسخ را جناب داود محمودی مسئول روند آمستردام کشور هالند ارایه نموده گفت مردم عادی افغانستان مشکل ندارند . از توافق دوحه فقط دو ماده آزادی زندانیان و خروج عساکر خارجی عملی شده است ، ما باید یخن جامعه جهانی را بگیریم . سیاسیون آشتی کنند راه حل پیدا می‌شود.

به قطعنامه ۲۵۱۳ شورای امنیت در مورد افغانستان توجه جدی صورت بگیرد
همچنین جناب نادر آتش عضو کمیته صلح که از آمریکا حصور بهم رسانیده بود پاسخ کوتاهی ارایه نموده گفت که هنوز به صلح نرفته ایم ، در مدخل صلح هستیم . اراده قوی برای از بین بردن اختلافات قومی و سمتی و زبانی لازم است ، رهبریت صلح نیست . معارف مهم است ، تربیت طفل برای صلح باید باشد . معارف باید اهداف داشته باشد تا به صلح برسیم . طرح ما در چارچوب توافق نامه دوحه است و جامعه جهانی برای حل مسأله افغانستان توافق دارند اما بین افغانها توافق نیست.

در این کنفرانس چندین تن از اشتراک کنندگان سوالات ، نظرات و پیشنهادات خویش را مطرح کردند ، از جمله خانم ذکیه هاشمی فعال مدنی ، جناب یار محمد آراشید فعال اجتماعی ، جناب ضیا آریانژاد فعال سیاسی و اجتماعی ، جناب بصیر دهزاد معاون انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان در هلند ، جناب ظاهر ملک بابا فعال اجتماعی ، جناب ولی شاپور رئیس اتحادیه افغانها در هلند ، جناب حلیم فدایی والی اسبق لوگر، میدان وردک، خوست و فعال سیاسی – اجتماعی ، جناب نصیر صافی مسئول اتحادیه پناهندگان افغانهای اپلدورن ، جناب منور زعیم فعال اجتماعی ، جناب جنرال ضیا یفتلی معاون پیشین وزارت دفاع افغانستان .

وی افزود توافق نامه دوحه بخش‌های ناپیدایی دارد که تا هنوز مردم افغانستان از آن اطلاع ندارند و باید بر ملا شود . در پروسه دستیابی به صلح ارتباط و تعامل با کشورهای همسایه ، منطقه و قدرتمند و تآثیر گذار همچون ایالات متحده آمریکا، روسیه ، چین ، اتحادیه اروپا و سازمان‌های بین‌المللی نظیر سازمان ملل متحد باید صورت بگیرد.

صلح بدون اجرای عدالت برای قربانیان دوام و قوام نمی گیرد ، پس در پروسه صلح مکانیزم دفاع از حقوق قربانیان در مقابل جنایتکاران جنگی و ناقضان فاحش حقوق بشر در نظر گرفته شود .

در افغانستان هر چند دهه فرد یا گروهی قدرت را قبضه مینماید و بعد از دورانی سرنگون می‌شود و این قدرت فرد محور و گروه محور است و باعث میگردد تا صلح و ثبات تضمین شده و رفاه و آبادانی متوازن در کشور نهادینه نشود ، پس باید یک نظام سیستم محور و قانون محور ایجاد شود که با رفتن فرد و گروهش فروپاشی و اضمحلال صورت نگیرد.
او همچنین دو سوال مشخص از هیئت کمیته صلح داشت : افغانستان کشور چند قومی ، زبانی و مذهبی است، ترکیب قومی ، زبانی و مذهبی در کمیته صلح چگونه است ؟ از کدام نقطه جغرافیایی پروسه صلح را شروع می کنید؟

در این کنفرانس همچنین خانم اونچی زاده فعال اجتماعی و مدافع حقوق زنان صحبت‌هایی در مورد اجرای عدالت انتقالی برای برقراری صلح و همچنین رعایت حقوق پامال شده زنان در جامعه افغانستان ، بیان نمود . وی یکی از مشکلات اساسی جامعه را وجود سیستم ناعادلانه و ظالمانه متمرکز دانست و افزود که سیستم باید غیر متمرکز شود تا ادارات محلی توانمندی اجرایی داشته باشند.

در انتهای کنفرانس جناب ايام الدین ايام از کمیته صلح افغانستان مقیم ایلات متحده آمریکا سخنان پایانی را بیان نمود و گفت صلح خواسته مردم افغانستان است و بهمین دلیل وظیفه همه پیشبرد صلح در کشور است ، بهترین شیوه اداره کشور نظام غیر متمرکز است و حقوق زنان مساوی است و باید رعایت شود .